Keluarga Besar KUA Boyolali

Pisah kenal Kepala KUA Kec. Boyolali berpose bersama P3N se Kecamatan Boyolali

Kepala KUA Kec. Boyolali

Kepala KUA Kec. Boyolali, H. Kusaeni, S.PdI memberi sambutan dalam rakor P3N Se-Kec. Boyolali

Rakor dan Pembinaan Penyuluh

Rakor dan Pembinaan Penyuluh Agama Islam Fungsional dan Honorer Kecamatan Boyolali

Pelatihan Khatib dan Da'i Muda

Pelatihan Khatib dan Da'i muda merupakan salah satu program tahunan dari KUA Kec. Boyolali dan Penyuluh Agama Islam Kec. Boyolali dan mendapat respon baik dari masyarakat

KUA Kec. Boyolali

Pintu masuk KUA Kec. Boyolali...Monggo Pinaraak..

Rabu, 27 Oktober 2010

Pemberdayaan Cash Wakf di Indonesia

Oleh : Iwan Hafidz Zaini

Kemiskinan masih menjadi masalah yang belum terselesaikan di Indonesia. Dimana ada hal-hal yang berhubungan dengan masalah kemiskinan , disitu akan kita jumpai banyak orang. Misalnya, dalam pembagian BLT (Bantuan Langsung Tunai) yang dikhususkan bagi keluarga miskin, pasti akan banyak masyarakat yang mendaftar sekalipun dia adalah orang mampu. Pembagian zakat pun tidak jauh beda. Banyak masyarakat yang berbondong-bondong rela berdesak-desakan antri zakat sampai menimbulkan korban jiwa. Begitu juga dengan kondisi kesehatan dan pendidikan masyarakat Indonesia, karena miskin tidak memperoleh kesehatan yang layak, karena tidak punya biaya untuk melanjutkan sekolah, maka putus sekolah .

Dalam menyelesaikan masalah kemiskinan ataupun kesenjangan sosial tersebut, Islam memberikan solusi berupa pemberian sesuatu dari kalangan the have (orang berduit/orang mampu) kepada kalangan the have not (orang yang kurang mampu) melalui zakat, infaq, sodaqoh, hibah, ataupun wakaf.

Dalam artikel ini saya akan membahas tentang wakaf. Kenapa? Karena wakaf berbeda dengan yang lainnya. Sebab harta wakaf akan tetap abadi, lestari sedang harta zakat, infaq, dan sodaqoh bisa habis sesuai dengan kebutuhan si penerimanya. Selain itu wakaf adalah salah satu usaha mewujudkan dan memelihara hubungan vertical (hablun min Allah) dan hubungan horizontal (hablun min an-nas). Dalam fungsinya sebagai ibadah, wakaf diharapkan akan menjadi bekal kehidupan sang wakif (orang yang berwakaf) di hari kemudian, karena ia merupakan satu bentuk amal yang pahalanya akan terus mengalir selama harta wakaf dimanfaatkan.

Kalau kita mencari dalil wakaf dalam al-Qur’an maupun Hadits tidak akan kita temui dalil yang secara jelas menunjukkan legitimasi diperbolehkannya wakaf. Tetapi secara umum, kita bisa menemukan ayat-ayat al-Qur’an dan hadits yang menganjurkan agar orang yang beriman mau menyisihkan sebagian dari kelebihan hartanya digunakan untuk ‘proyek’ produktif bagi masyarakat.

Banyak definisi yang diberikan para ulama terhadap kata wakaf. Secara umum wakaf adalah menahan harta yang dapat diambil manfaatnya dengan tetap utuhnya barang serta dimanfaatkan untuk sesuatu yang diperbolehkan oleh agama.

Apabila pada umumnya masyarakat kita mewakafkan harta berupa tanah, maka kali ini saya akan membahas tentang wakaf berupa uang atau wakaf tunai (cash wakf). Bila dicermati, pendayagunaan harta wakaf untuk kegiatan ekonomi produktif masih belum banyak dilakukan. Padahal wakaf memiliki potensi yang sangat prospektif guna meningkatkan kesejahteraan ekonomi umat, terutama dengan konsep wakaf uang. Asal wakaf uang tersebut dikelola secara professional. Namun, secara historis, wakaf uang ini masih menjadi perdebatan dikalangan ulama fikih klasik.

Dikalangan ulama fikih klasik, hukum mewakafkan uang merupakan persoalan yang masih debatable (perselisihan/ikhtilaf). Perselisihan tersebut tidak lepas dari tradisi yang lazim di masyarakat bahwa mewakafkan harta hanya berkisar pada harta tetap (fixed asset), dan pada penyewaan harta wakaf.

Ulama yang pertama kali memfatwakan wakaf uang adalah Muhammad bin Abdullah al-Anshari (murid dari Zufar sahabat Imam Abu Hanifah). Imam Nawawi dalam kitabnya Al-Majmu’ mengatakan, “ dan berbeda pendapat para sahabat kita tentang berwakaf dengan dana dirham dan dinar. Orang yang memperbolehkan mempersewakan dirham dan dinar, memperbolehkan berwakaf dengannya dan yang tidak memperbolehkan mempersewakannya ,tidak memperbolehkan mewakafkannya.” Sedangkan menurut Ibn Abidin salah satu ulama madzhab Hanafi mengatakan, sah tidaknya wakaf uang tergantung adat kebiasaan disuatu tempat. Sedangkan Ibnu Qudamah dalam kitabnya Al-Mughni meriwayatkan satu pendapat dari sebagian pendapat ulama yang tidak memperbolehkan wakaf uang. Dengan alasan uang akan lenyap ketika dibayarkan, sehingga tidak ada lagi wujudnya.

Perbedaan pendapat ulama tersebut berada pada unsur ‘keabadian’ dari harta wakaf. Sesuai dengan petunjuk Rasulullah kepada Umar ibn Khottob, “Tahanlah (wakafkanlah) pohon dan sedekahkan buahnya.”

Menurut saya, nilai uang itu tidak akan habis atau lenyap apabila dikelola secara professional. Misalnya, badan-badan wakaf dalam mengelola wakaf uang (cash wakf) bekerjasama bank-bank syariah yang bisa menjamin keutuhan nilai uang wakaf. Bila dalam satu tahun ada 20 juta umat Islam Indonesia menyerahkan uang per-‘gundul’ sebesar Rp. 50.000 untuk wakaf. Maka, dalam kalkulasi sederhana akan diperoleh Rp. 1 trilyun dana wakaf yang siap diinvestasikan. (20.000.000 X 50.000= 1.000.000.000). Kemudian, serahkan dana siap infestasi tersebut kepada pengelola profesional yang memberi jaminan esensi jumlahnya tidak berkurang dan malah bertambah. Seperti yang telah saya sebutkan diatas, misalnya uang tersebut dititipkan di bank syari’ah dengan bagi hasil (murobahah) 10 % tiap tahun . Maka, pada akhir tahun sudah ada dana segar Rp. 100 Milyar yang sudah siap dimanfaatkan untuk kemaslahatan umat. Itu baru kalkulasi 20 juta penduduk muslim Indonesia dengan wakaf sebesar Rp. 50.000 pertahun. Coba kalau wakafnya sebesar Rp.200.000 atau Rp. 500.000?? Saya yakin permasalahan kemiskinan di Indonesia bisa diselesaikan. Tentunya dengan syarat dikelola secara professional dan tidak dikorupsi.

*penulis adalah Penyuluh Agama Islam Kecamatan Boyolali

Jumat, 22 Oktober 2010

Wekdal Panjenengan Kirang 5 Menit

Dening : Muhammad Isnaeni*


اَلْحَمْدُ ِللهِ وَالشُّكْرُ ِللهِ وَلاَحَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ. وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُولِ اللهِ, نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنْ وَالاَهُ وَمَنْ تَبِعَهُ بِاءِحْسَانٍ اِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. اَشْهَدُ اَنْ لاَاِلَهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَشَرِيْكَ لَهُ. وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ. اَمَّا بَعْدُ فَيَا عِبَادَاللهِ اُوْصِى بِنَفْسِى وَاِيَّاكُمْ بِتَقْوَى اللهِ حَقَّ تُقَاتِهِ فَقَدْ فَازَالْمُتَّقُونَ











Ma’asyirol Muslimin wa Zumrotal Mukminin Rahimakumullah



Pinangka Khatib, kaparengna kula ngajak dhumateng pribadhi kula piyambak, saha ngaturi pepemut dhumateng para jama’ah sedaya, sumangga tansah asring emut lan tansah nambahi ketakwaan dhumateng Allah. Awit inggih namung kanthi tansah emut lan takwa kemawon, kula lan panjenengan sedaya, saget nyenyuwun mugi-mugi kapajehaken kanthi tetep ngrasuk agami Islam. Lan mugi-mugi Allah tansah paring pinayungan dhateng gesang lan panggesangan kula lan panjenengan sedaya.



Awit sedaya pangalembana namung kagunganipun Allah. Namung dhumateng Panjenenganipun (Allah) kula lan panjenengan sedaya manembah lan nyuwun pitulungan. Sok sintena kemawon ingkang kaparingan pitedah dening Allah, mangka mboten badhe wonten ingkang nyesataken.



Allah sampun paring pangandika wonten Q.S An-Nahl ayat 18 :




“Lan menawa sira padha ngetung nikmat-nikmate Allah, mangka sira mesthi ora bakal bisa ngetung. Satemene Allah iku Maha Paring Ampunan lan Maha Welas Asih.”







Saking kathahipun nikmat ingkang sampun katampi, kadangkala kula lan panjenengan sedaya dados supe, bilih ingkang karaosaken menika sejatosipun nikmat peperingipun. Saking kulinanipun sehat, supe menawi sehat menika nikmat saking peperingipun Allah. Saking kulinanipun kagungan arta, supe menawi menika ugi peparingipun Allah. Malah kepara kula lan panjenengan sedaya supe, menawi gesang wonten ing alam donya wonten watesipun. Awit maut utawi pejah menika pepesthi ingkang mesthi dumugi.







Ma’ayirol Muslimin ingkang winengku ing berkahing Allah



Nalika wonten tiyang ingkang nembe hamicara, asring pambiwara ngaturi pepemut bilih wekdalipun hanggen wawan pangandikan namung kentun 5 (gangsal) menit. “Nuwun sewu utawi nyuwun pangapunten, wekdalipun kirang 5 menit.”



Kathah-kathahipun priyantun ingkang nembe hamicara menawi pikantuk peringatan kados makaten rade kaget, rumaos menawi tasih kathah bab-bab ingkang baku ingkang dereng ka-aturaken. Ananging menawi ingkang hamicara menika priyantun ingkang wasis lan sampun pengalaman, nalika pikantuk peringatan “wekdal panjenengan kirang 5 menit” mesti mboten badhe kaget, awit sedaya ide lan gagasanipun sampun kathah ingkang sampun ka-aturaken.



Wonten ing suroh Al Insyiroh (Alam Nasyroh) Allah sampun paring pepiling dhumateng kula lan panjenengan sedaya supados mboten leha-leha utawi santai-santai. 2 (kalih) ayat ing pungkasaning suroh menika, Allah paring dhawuh :






“Mula menawa sira wus rampung (saka salah sawijining urusan), banjur padha rampungna urusan liyane. Lan namung dhumateng Allah wae, sira padha nyenyuwun.”







Nalika nglampahi gesang menika, asring kula lan panjenengan sedaya supe bilih wekdal ing alam donya menika winates. Awit jatah umur kula lan panjenengan sedaya ing alam donya menika sampun dipun-watesi kalian maut, kados dene jatahipun tiyang ingkang nembe hamicara kalawau. Rampung utawi mboten gagasan ingkang ka-aturaken, menawi wekdalipun sampun telas, pramila tiyang ingkang hamicara menika kedah enggal mungkasi. Sami kalian gesang kula lan panjenengan, menawi maut sampun dumugi, sampun kathah menapa dereng amalipun, mboten saget dipun-dadosaken alesan.







Para jama’ah ingkang winantu ing kawilujengan



Mboh bilih kathah ingkang ngalami nasib kados dene tiyang ingkang hamicara kalawau, ingkang kaget nalika pikantuk peringatan saking pambiwara. Kathah ingkang nembe sadar nalika wekdalipun sampun kasep. Ngertos-ngertos kedah enggal milih perguruan tinggi awit sampun lulus SMA. Ngertos-ngertos enggal kedah pados pandamelan awit wekdalipun kuliah sampun badhe telas. Mangka tasih kathah mata kuliah ingkang kedah dipun-wangsuli awit bijinipun mepet lan materi skripsi ugi dereng jangkep. Ngertos-ngertos sampun umur 30 tahun, mangka dereng kagungan pandamelan. Ngertos-ngertos sampun 40 tahun, mangka dereng kagungan garwa. Ngertos-ngertos umur sampun 60 tahun, mangka tasih remen nindakaken maksiyat.



Temtu kemawon, menawi sampun kasep mesti mboten sekeca karaosaken. Raosipun sarwa kemrungsung, awit sedaya kedah enggal kapungkasi. Pramila, menawi kula lan panjenengan sedaya kersa ngrumaosi lan ngetung amal ingkang sampun katindakaken saben dintenipun, insya Allah kula lan panjenengan sedaya mboten badhe kaget lan getun; nalika ngilo, jebul rikma sampun kathah ingkang pethak.







Para jama’ah ingkang winantu ing karahayon



Sinaosa umur kula lan panjenengan tasih timur, mboten patut menawi namung dipun-ginakaken sinambi geguyonan, lan mboten patut menawi bab-bab ingkang kirang baken katindakaken. Awit kula lan panjenengan sedaya mboten mangertos, benjang menapa maut badhe dumugi.



Kesempatan gesang kula lan panjenengan sedaya menika winates. Saben dinten kula lan panjenengan sedaya saget nyekseni datengipun wekdal ‘ashar. Nalika wekdal ‘ashar sampun manjing, wekdal produktif ing wanci siang sampun badhe telas, awit srengngenge sampun badhe angslup alias wekdalipun sampun badhe maghrib. Getun utawi mboten, gumantung kalian prestasi ingkang sampun kula lan panjenengan tindakaken.



Ingkang paling sae, sumangga sami ngekhlasaken wekdal-wekdal ingkang sampun kalampahan. Awit mboten saget dipun-tututi malih. Menawi tasih kathah ingkang dereng sempurna, wiwit dinten menika sumangga enggal katebus.



Ing wasana, sumangga kula lan panjenengan sedaya tansah dedonga, mugi-mugi Allah kepareng paring nalar ingkang jernih saha manah ingkang tansah kabimbing dhumateng tumindak kesaenan. Satemah kula lan panjenengan sedaya mboten dados tiyang ingkang rugi, ingkang kapeksa kedah nggetuni wekdal ingkang sampun kalampahan.







بَارَكَ الله ُلِى وَلَكُمْ فِي اْلقُرْاَنِ اْلعَظِيمِ وَنَفَعَنِى وَاِيَّكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ اْلاَيَاتِ وَذِكْرِاْلحَكِيْمِ وَتَقَبَّلَ الله ُمِنَا وَمِنْكُمْ تِلاَوَتَهُ اِنَهُ هُوَالسَّمِيْعُ اْلعَلِيْمِ

* Staf Sie Urais Kankemenag Kab. Boyolali

Selasa, 19 Oktober 2010

IKHITIAR DAN TAWAKAL

Oleh : Muhammad Isnaeni

اَلْحَمْدُ ِللهِ الَّذِى اَنْزَلَ هَذَا اْلاِسْلاَمَ دِيْنًا وَنِظَامًا, يَهْدِى بِهِ النَّاسَ صِرَاطًا مُسْتَقِيْمًا. اَشْهَدُ اَنْ لاَ اِلَهَ اِلاَّ الله ُوَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ, وَكَانَ عَزِيْزًا حَكِيْمًا. وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ اَرْسَلَهُ بَشِيْرًا وَنَذِيْرًا. اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَلِهِ وَصَحْبِهِ اَجْمَعِيْنَ اَمَّا بَعْدُ: فَيَا عِبَادَ اللهِ اُوصِيْكُمْ وَنَفْسِى بِتَقْوَى اللهِ فَقَدْ فَازَالْمُتَّقُونَ. وَقَالَ تَعَالَى فِى الْقُرْاَنِ الْعَظِيْمِ :مَثَلُ الَّذِيْنَ يُنْفِقُونَ اَمْوَالَهُمْ فِى سَبِيْلِ اللهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى كُلِّّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللهُ وَاسِعٌ عَلِيْمٌ

Ma’asyirol Muslimin Rahimakumullah,

Allah SWT telah berfirman dalam Q.s Hud ayat 123 :




”Lan namung kagungane Allah apa kang ghaib ing langit lan bumi. Lan namung dhumateng Panjenengane (Allah) baline kabeh urusan. Mula padha nyembah-o lan padha tawakal-o. Satemene Allah iku Maha Pirsa maerang apa wae kang padha kok tindakke.”

Tawakal inggih menika masrahaken sedaya keputusan namung dhumateng Allah lan ndadosaken manah namung tansah pasrah dhumateng Panjenenganipun. Saben-saben muslim namung dipunkeparengaken tawakal dhumateng Allah kemawon. Saben-saben tiyang ingkang iman, kedah ngrumaosi bilih sedaya panggesangan, sedaya manfaat lan sedaya madharat namung wonten ing pamurbaning Allah. Kanthi menika, sedaya tiyang ingkang iman, mesthi masrahaken samudayanipun dhumateng Allah lan badhe ridha dhumateng sedaya kersanipun Allah.

Saben-saben tiyang ingkang iman, manahipun tansah ayem lan tentrem saha mboten badhe ajrih ngadhepi masa depan, awit sampun yakin dhumateng adil lan rohmatipun Allah SWT. Pramila Islam netepaken bilih iman kedah dipunkintuni kaliyan sikap tawakal.




“lan namung dhumateng Allah sira kabeh pada tawakal, menawa sira temen-temen wong kang padha iman.”




”(Inggih namung) Allah, (lan) ora ana sesembahan kajaba namung Panjenengane. Mula, hei kaum mukminin, padha tawakal-o marang Allah wae."



Jama’ah sidang jum’ah rahimakumullah

Tawakal kedah dipun wiwiti kanthi kerja keras lan usaha ingkang maksimal. Mboten kasebat tawakal, menawi kula lan panjenengan sedaya namung pasrah kaliyan nasib kanthi namung berpangku tangan mboten nindakaken menapa-menapa. Sikap pasrah ingkang kados makaten menika sanes hakikatipun tawakal.

Nalika jamanipun Imam Ahmad bin Hambal nate kedadosan, wonten priyantun ingkang klentu hanggenipun negesi sikap tawakal. Wonten ingkang males nyambut damel lan masa bodoh. Nalika dipundangu, piyambakipun matur :

“Kula sampu nate maos haditsipun Rosulullah, ”Menawa sira padha tawakal marang Allah, mangka Allah bakal maringi rizki kanggo sira. Kaya dene Allah maringi pangan marang manuk; manuk iku nalika lunga isih luwe, lan nailka bali dadi wareg.” Pramila kula sampun tawakal dhumateng Dzat ingkang paring rizki dhumateng peksi kala wau.” Mirengaken alesanipun priyantun kala wau, Imam Ahmad lajeng ngendika : ”Sliramu durung ngerti apa tegese hadits kuwi mau. Saktemene Rosulullah wis maringi piwulang, yaiku teka lungane manuk kuwi mau merga nggolek rizkine Allah. Menawa manuk kuwi mau tetep lungguh ana ing susuhe, mesti ora bakal rizkine teka, ora bakal ngalami wareg.”

Kesalahpahaman hanggenipun negesi makna tawakal, ugi nate kedadosan nalika jamanipun Rasulullah SAW. Nate wonten priyantun Badui ngewer (membiarkan) unta-nipun mboten dipuncencang, awit miturut piyambakipun menika cerminan sikap tawakal. Pramila Rasulullah paring dhawuh : ”Cencangen untamu, banjur tawakalo.” (HR. Tirmidzi, Ibnu Khuzaimah lan Thabrani)

Islam paring dhawuh dhumateng sedaya ummatipun supados nderek sunnatullah, mliginipun babagan hukum sebab-akibat. Sahengga usaha keras kedah tansah katindakaken. Wonten ing Al Qur’an Surat An-Nisa’ ayat 102, kula lan panjenengan sedaya sampun mengertos, bilih wonten ing kahanan perang kemawon, sinaosa nembe nindakaken sholat, kaum muslimin mboten dipunkeparengaken nilaraken gaman utawi senjata.”

Sanesipun usaha keras, Rosulullah SAW ugi paring piwucal bilih kula lan panjenengan sedaya kedah nindakaken upaya preventif/pencegahan kangge ngawekani bahaya kebakaran lan penyakit. Nabi ngendika ; ”Patenana lampu-lampu sakdurunge kowe padha turu. Tutupen tandhon-tandhon banyu lan wadhah panganan.”



Jama’ah sidang jum’ah rahimakumullah

Sanajan kula lan panjenengan sedaya kawajibaken nderek sunnatullah, kanthi cara nindakaken ikhtiar sakderengipun tawakal, ananging kula lan panjenengan sedaya, ugi mboten dipunkeparengaken tawakal dhumateng ikhtiar. Tegesipun, kula lan panjenengan sedaya mboten dipun-keparengaken namung njagakke dhumateng ikhtiar utawi usaha ingkang sampun katindakaken.

Sinau, pancen sebabipun kula lan panjenengan pikantuk ilmu. Ngunjuk obat, pancen sebabipun kula lan panjenengan dados sehat. Ananging prelu dados kawigatosan tumprap kula lan panjenengan sedaya, bilih mboten namung sebab kemawon ingkang saget nuwuhaken akibat. Awit kadangkala, wonten sebab ingkang mboten nuwuhaken akibat. Kados dene wontenipun 2 (kalih) pasien ing rumah sakit, ingkang penyakitipun sami, obatipun sami, dokteripun ugi sami, ananging ingkang setunggal saget dados saras utawi gesang, ingkang setunggal malah pejah. Para kadang tani, hanggenipun ngolah sabim-ipun sampun maksimal, sampun ngginakaken alat-alat ingkang modern, bibit ingkang dipun-sebar inggih bibit ingkang unggul lan rabukipun ugi ampuh. Ananging sinaosa mangsanipun rendheng, jawah malah mboten wonten, ama wereng malah samsaya kathah, tundhonipun para kadang tani kathah ingkang gagal panen.



Para jama’ah ingkang winantu ing rahmatipun Allah SWT.

Sinaosa mboten namung ”sebab” kemawon ingkang saget nuwuhaken ”akibat”, ananging ”sebab” mboten saget dipun-tilar. Awit Islam sampun paring dhawuh dhumateng kawulanipun, supados tansah ngginakaken akal (penggalihipun), kanthi ngupadi wontenipun ’sebab” lajeng masraheken kasilipun dhumateng Allah. Awit usaha tanpa wontenipun pitulungan saking Allah, saget kemawon muspra menawi Allah mboten ngeparengaken.

Kanthi menika, saben-saben tiyang muslim, mboten dipun-keparengaken namung ikhtiar kemawon tanpa masrahaken ikhtiar kalawau kalian Allah, awit sikap ingkang kados makaten, saget ndadosaken kula lan panjenengan sedaya sombong, nggumedhe, sok keminter, sok kewanen lan sanes-sanesipun.




”Satemene Allah wus paring pitulung marang sira kabeh (hai kaum mukminin) ing palagan peperangan nalika perang Hunain. Yaiku nalika sira padha gemblung merga saking akehe prajuritmu. Mangka akehe prajurit iku ora bisa nuwuhake manfaat kanggo sira lan bumi kang jembar iku dadi sumpek/ciut, banjur kowe padha mlayu mundur ninggalake glanggang peperangan.”



Q.S At-Taubah ayat 25 ing ngajeng saget kapendhet dudutanipun, inggih menika nalika perang Hunain, kaum muslimin sami congkak/sombong awit kathahipun bala tentaranipun. Ananing kaum muslimin malah kawon, awit namung ngandhalaken ikhtiar kemawon tanpa nyenyuwun pitulungan dhumateng Allah.



Jama’ah Jum’ah Rahimakumullah

Ing pungkasaning khutbah jum'ah siang punika, saget kapendhet dudutan, inggih menika, ikhtiar menika wajib lan tawakal menika ugi wajib. Ananging tawakal dhateng ikhtiar menika dipun-larang keras. Menika supados wonten bentenipun tiyang ingkang muslim kaliyan tiyang ingkang kafir. Tiyang muslim lan kafir pancen sami-sami nindakaken ikhtiar, ananging tiyang muslim sasampunipun ikhtiar lajeng sami tawakal dhumateng Allah, dene tiyang kafir namung tawakal dhateng ikhtiar kemawon.

Makaten, mugi-mugi saget handadosna piwucal lan pangertosan tumprap kula lan panjenengan sedaya.



بَارَكَ الله ُلِى وَلَكُمْ فِي اْلقُرْاَنِ اْلعَظِيمِ وَنَفَعَنِى وَاِيَّكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ اْلاَيَاتِ وَذِكْرِاْلحَكِيْمِ وَتَقَبَّلَ الله ُمِنَا وَمِنْكُمْ تِلاَوَتَهُ اِنَهُ هُوَالسَّمِيْعُ اْلعَلِيْمِ

Minggu, 03 Oktober 2010

Pelatihan Khotib dan Da'i Muda se-Kec.Boyolali

Pada hari Sabtu, 2 Oktober 2010 Penyuluh Agama Islam se-Kecamatan Boyolali (Fungsional dan non-PNS) mengadakan Pelatihan Khotib dan Da'i Muda bertempat di Masjid Besar Banaran desa Banaran Kecamatan Boyolali. Hadir sebagai narasumber dalam pelatihan tersebut adalah Drs. H. M. Jindar Wahyudi, M.Ag yang juga menjabat sebagai Kasie PENAMAS Kankemenag Kab. Boyolali dan Makmun Nuryanto, S.Ag yang juga menjabat sebagai Kepala KUA Kec. Selo Kab. Boyolali.

Acara pelatihan ini dibuka oleh Kepala KUA Kec. Boyolali H. Kusaeni, S.PdI pukul 10.00 WIB. Para peserta adalah para khatib atau dai-dai muda se-kecamatan Boyolali dan perdesa mengirimkan 6 delegasi. Para peserta sangat antusias mengikuti pelatihan ini. Terbukti sampai akhir acara yang berakhir pukul 14.00 WIB mereka masih setia mengikuti acara tersebut.

Pelatihan ini bertujuan untuk meningkatkan sumberdaya manusia khususnya tokoh masyarakat atau khotib dan da'i muda dalam mereka menyampaikan risalah yang disampaikan oleh rasulullah secara baik, benar dan sesuai dengan kondisi keadaan zaman (sholih li kulli makan wa zaman).


Dalam penyampaiannya tentang manajemen da'i muda, Bpk. Jindar mengatakan perbedaan antara mubaligh dengan da'i. Kalau mubaligh adalah orang yang menyampaikan materi/dakwah sedang da'i adalah orang yang menyampaikan dan sudah melaksanakan materi atau dakwah itu sendiri. Jadi, salah apabila mengatakan da'i cilik yang tepat adalah mubaligh cilik. Syarat menjadi da'i, lanjut Bpk. Jindar harus mempunyai kemampuan seni berdakwah dan berilmu. Jadi, kedua-duanya harus dimiliki oleh seorang da'i. Selain itu, ketaqwaan merupakan sesuatu kekuatan dalam (inner power) seorang da'i. Apabila da'i tidak mempunyai ketaqwaan tidak pantas dia disebut da'i.

Mengenai khutbah, Bpk. Makmun mengatakan berbeda dengan da'i. Khutbah tidak bisa berbicara 'bebas' tidak boleh diselingi dengan guyon. Mengenai isi atau materi khutbah sebaiknya jangan monoton sehingga hal ini mengharuskan seorang khotib berwawasan luas sehingga bisa memberi pencerahan kepada jamaah.

Pelatihan Khotib dan Da'i Muda ini adalah pertama kali kegiatan yang diadakan di tahun 2010 ini. Selanjutnya, sebagaimana yang disampaikan oleh Penyuluh Agama Islam Fungsional Kec. Boyolali Iwan Hafidz Zaini, S.HI Insya Allah penyuluh-penyuluh Agama Islam se-kecamatan Boyolali akan mengadakan pembinaan Qori'/ qori'ah pelajar se-kecamatan Boyolali.

tes

Share

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More